Carpe Diem Baby - rozdział 18.

więc dzisiaj już wszystko się wyjaśni :) Mel dowie się o podwójnym życiu Jamesa. Dave napisał piosenkę o byłych dziewczynach (nie wymyśliłam tego, to kawałek tekstu "Last Rites/Loved to Death" Megadeth), wszyscy dowiedzieli się o związku Shanell i Nicka, była też ich pierwsza sprzeczka. dzieje się całkiem sporo, a akcja toczy się w ciągu jednego dnia. dziękuję Andzi za podsunięcie pomysłu ze wspomnieniem Shanell o Cliffie :)
i... skoro wszyscy dają linki do facebooka, to ja dam swojego Aska i Twittera :)
aha, jeszcze jedno. gdyby kogoś zainteresowała postać Ryana... on się jeszcze pojawi :) i nawet trochę namiesza w życiu Shanell i Nicka. to chyba tyle. miłego weekendu :)

- Nicky... obudź się... - Shanell szturchała chłopaka. - Muszę ci coś powiedzieć.
- Hmm...? - mruknął niewyraźnie pod nosem, zakrywając się bardziej kołdrą.
- Doszłam do wniosku, że musimy wszystkim powiedzieć.
- Co powiedzieć?
- Że jesteśmy razem.
- Od początku ci o tym mówiłem. A teraz pozwól mi jeszcze trochę pospać.
- Nie. Zrobiłam już śniadanie.
- Zjem później.
- Nick!
- No dobrze! - jęknął i zrzucił z siebie nakrycie. - Już wstaję.
- Cieszę się. Kawy, herbaty?
- Kawy.
Kiedy się ubrał i uczesał, poszedł do kuchni i razem z Shanell zjedli wspólnie śniadanie. Pożegnał się z nią, a potem pojechał na próbę zespołu. Dziewczyna postanowiła przez ten czas zająć się bardziej przyziemnymi sprawami. Posprzątała całą sypialnię i salon, a potem wzięła się za robienie swojej ulubionej sałatki. Gdy stała przy blacie i przyprawiała potrawę, usłyszała, jak ktoś wchodzi do mieszkania.
- Nick, to ty?! - zawołała. Nikt jej jednak nie odpowiedział. Wyszła z kuchni i poszła do przedpokoju. Nicka nie było. Ze zdziwieniem wróciła do kuchni, ale po chwili usłyszała dźwięk telefonu. Zirytowana pobiegła do salonu i szybko podniosła słuchawkę.
- Halo? - rzuciła, lecz słyszała tylko dziwny szum. Ponowiła kilka razy swoje pytanie, ale gdy nikt w dalszym ciągu się nie odzywał, odłożyła słuchawkę. Rozejrzała się wokół siebie. Była sama w mieszkaniu, jednak odczuwała czyjąś obecność. Po raz kolejny podeszła do telefonu i wybrała numer Melanie.
- Tak? - usłyszała w końcu.
- James...
- Shanell...
- Jest Mel?
- Taa.
- Daj mi ją.
- Po co? - spytał podejrzliwie.
- Muszę jej coś powiedzieć.
- Obiecałaś mi, że jej nie powiesz...
- Nie chodzi o to. Daj mi Mel.
- Nie. Nie wierzę ci.
- Dobrze. - poddała się. - Więc mam sprawę do ciebie. Przyjdź do mnie.
- Nie mogę. Za chwilę idę do szkoły baletowej.
- Hę?
- Sofi chce chodzić na balet... Dzisiaj ma pierwszą lekcję i idę ją zaprowadzić.
- Jak miło. W końcu się zacząłeś interesować swoją rodziną. - rzuciła ironicznie.
- Daj spokój...
- Jak sobie chcesz. Ale mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę z tego, że Melanie w końcu dowie się o twoim podwójnym życiu. Masz jakieś plany na wieczór? - spytała nagle.
- Nie.
- Wpadniesz z Mel dzisiaj wieczorem do mnie? Robię taką małą imprezę.
- Mhm... ok.
- Super. Do zobaczenia.
- Pa. - rzucił i rozłączył się. Shan wzięła głęboki oddech i wróciła do robienia sałatki. Na szczęście kilka minut później przyszedł Nick i nie musiała sama siedzieć. Przy okazji pomógł jej trochę przy przygotowaniu posiłku i dosyć szybko się z tym razem uporali. Kiedy zjedli, szybko obdzwonili resztę znajomych i poinformowali o dzisiejszej imprezie. Kilka godzin później, gdy wszystko było już gotowe i czekali na resztę, Nick zaczął mieć pewne wątpliwości.
- Słuchaj... ja nie wiem, czy to dobry pomysł...
- Ale niedługo wszyscy przyjdą, mam teraz dzwonić i mówić, że impreza odwołana?
- Nie... nie chodzi o to... ja chyba nie chcę nikomu mówić o tym, że jesteśmy razem...
- Przecież od początku sam wszystkim chciałeś o tym powiedzieć. - oznajmiła dziewczyna, przyglądając mu się uważnie.
- Wiem...
- Posłuchaj, powiemy im o tym i nie będziemy musieli się więcej chować jak dzieci w podstawówce.
- Ale to ty im o tym powiesz. - postanowił.
- Ok. - Shan wzruszyła ramionami. W tym samym momencie usłyszeli pukanie do drzwi. Nick poszedł otworzyć. Zobaczył stojącego na progu Dave'a, który bez słowa wszedł do środka.
- Cześć. Daj mi coś do picia. - rzucił do Nicka, a zaraz po tym spojrzał na Shanell i uśmiechnął się do niej. - Hej mała.
- Cześć Davie.
- Właśnie w metrze skończyłem pisać piosenkę. - oznajmił z radością i wyciągnął z kieszeni swojej skórzanej kurtki pogniecioną kartkę z tekstem. Podał ją dziewczynie, a ona próbowała rozszyfrować słowa.
- "A teraz jestem na dole. I co widzę? Nie poszłaś do nieba. Jesteś tu na dole ze mną. I teraz wróciłaś. "Kotku weź mnie proszę" - naprawdę myślę, że powinienem, gdybyś nie była taka puszczalska". - czytała z dziwną miną. - O kim to jest?
- Wybierz imię obojętnie której mojej byłej i masz odpowiedź. - powiedział z uśmiechem i wziął szklankę z sokiem, którą podał mu Nick, po czym rozsiadł się wygodnie na kanapie. Shan nic nie odpowiedziała. Sama była jedną z jego byłych dziewczyn i chociaż mieli wtedy tylko po 15 lat i nie traktowali tego poważnie, dziwnie poczuła się po tych słowach. Usiadła na sofie obok Nicka i oparła głowę na jego ramieniu. Dave przyglądał im się ze zdziwieniem, jednak nic nie powiedział. W końcu usłyszeli dzwonek do drzwi.
- Otwarte! - krzyknął Nick, któremu nie chciało się wstawać. Do środka wparował Lars, za nim weszła Roxxi wraz z Melanie, a na samym końcu James ze spuszczoną głową.
- Wow, ale impreza. - Roxanne nie mogła powstrzymać się od komentarza. Shan uśmiechnęła się pod nosem, a ona momentalnie to zauważyła. - Mała, mam nadzieję, że to już dzisiaj...
- Co takiego? - zdziwił się Lars.
- Dzisiaj? - upewniła się Mel, patrząc na Shanell. Ta z uśmiechem kiwnęła głową.
- Ale o co chodzi? - do Larsa przyłączył się Dave.
- Dowiesz się w swoim czasie. - poinformowała Roxxi, siadając obok Melanie. - Mogę sobie zrobić drinka czy czekamy aż wszyscy przyjdą?
- Ja ci mogę zrobić. - zaoferowała się Shanell i wstała ze swojego miejsca, spoglądając przy tym na Jamesa. - Jaymz, mogę cię prosić na chwilę?
Chłopak niechętnie podniósł się z kanapy i ruszył razem z przyjaciółką w stronę kuchni. Dziewczyna wyciągnęła z lodówki alkohol, a potem sięgnęła do szafki po szklankę i spojrzała na Jamesa z uśmiechem.
- Co u ciebie i Mel?
- Nic ciekawego.
- Pewnie nadal o niczym nie wie, prawda?
- Nie...
- A kiedy się dowie? Myślisz, że będziesz to ukrywał przed nią do końca życia?
- Kurwa, daj mi w końcu spokój. - zirytował się James. - Długo będziesz mi to jeszcze wypominać?
- Będę ci to wypominać do końca życia.
- Sha...
- Kurwa, ja naprawdę nie mogę w to uwierzyć. - powiedziała, wlewając sok do szklanki. - Jak w ogóle mogłeś znaleźć sobie jakąś gówniarę, którą posuwasz na boku, a w domu czeka na ciebie twoja kobieta i dwójka dzieci? Spodziewałabym się tego na przykład po Dave'ie, ale nie po tobie. Jesteś zwykłym chujem, wiesz? Zdajesz sobie z tego sprawę?
- Odpierdol się ode mnie. - rzucił w końcu James i wyszedł z kuchni, a Shan dokończyła robić drinka dla Roxanne i wróciła do pokoju. Judy, David, Marty i Kirk siedzieli już w salonie i teraz wszyscy głośno rozmawiali i śmiali się.
- Wow, nie było mnie tylko kilka minut, a wszyscy już dotarli i atmosfera się rozkręciła. - powiedziała dziewczyna z bladym uśmiechem.
- A znasz kogoś innego, kto umiałby się bawić tak jak my? - zapytała Roxxi i upiła łyk swojego drinka.
- Ej, dlaczego tylko ona pije? - zdziwił się Dave. - A co z nami?
- Już, za chwilę... Najpierw ja i Nicky mamy wam coś do powiedzenia.
- Ty masz coś do powiedzenia. - chłopak spojrzał na nią uważnie, a Shan westchnęła głośno. Wstała ze swojego miejsca i reszta popatrzyła na nią ze zdziwieniem.
- Chcę wam powiedzieć, że ja i Nick... - dziewczyna rozejrzała się po wszystkich i nagle spytała. - A gdzie Lars?
- W kuchni! - wydarł się. - Robię drinki.
- Larsy, chodź tutaj, to ważne.
- Już idę. - mruknął i wszedł do salonu ze szklanką w dłoni, po czym oparł się wygodnie o futrynę drzwi.
- Chcę wam powiedzieć, że ja i Nick jesteśmy razem. - oznajmiła jednym tchem. Nick ukrył twarz za swoimi włosami i miał ochotę zniknąć. Od początku chciał wszystkich o tym poinformować, ale teraz bał się reakcji reszty bardziej niż Shan. Chłopcy patrzyli na Shanell jak na ducha i nie umieli wykrztusić z siebie słowa, a Roxxi i Melanie uśmiechały się pod nosem.
- Muszę się napić... - stwierdził Dave, a reszta od razu mu przytaknęła. Lars poszedł do kuchni dokończyć przygotowywać trunki, a przez ten czas wszyscy siedzieli bez słowa. Kiedy każdy dostał już swojego drinka, Nick przerwał ciszę.
- Naprawdę nic nie powiecie? - spytał, przyglądając się wszystkim uważnie.
- A co tutaj można mówić? - uśmiechnął się Kirk. - Chyba nic oprócz tego, że masz cudowną dziewczynę.
- Modelkę. - dodał Marty z uznaniem. - Gratuluję.
- Ja miałem to szczęście przez prawie 2 lata kilka lat temu, mam nadzieję, że u ciebie będzie trwało dłużej. - Dave poklepał Nicka po ramieniu.
- Widzisz? - szepnęła Roxanne do Shanell. - Mówiłam, że wszyscy to zaakceptują. Wiesz dobrze o tym, że chcemy twojego szczęścia.
Dziewczyna nic nie odpowiedziała, tylko uśmiechnęła się i przytuliła do przyjaciółki. Reszta towarzystwa zaczęła pić, głośno przy tym śmiejąc się i rozmawiając. Wyjątkiem był James, który siedział cicho i patrzył na Shanell, jakby ta zabiła mu pół rodziny.
- Od kiedy? - zapytał nagle. Wszyscy spojrzeli na niego zdziwieni.
- Co "od kiedy"? - spytała zdezorientowana Shan.
- Od kiedy jesteście razem?
- Od jakichś dwóch miesięcy... Tak na poważnie... wszystko zaczęło się ponad 4 miesiące po śmierci Cliffa... - wyjaśniła cicho Shanell.
- Taa? 4 miesiące? - James wstał ze swojego miejsca i uśmiechnął się ironicznie. - Mi wypominasz, że mam kochankę, a on to cię już pierdolił pewnie kiedy jeszcze Cliff żył!
- Jaymz! - krzyknęła Melanie. Nie wiedziała sama, czy bardziej zszokowały ją słowa o tym, co jej chłopak sądzi o związku ich przyjaciół czy o tym, że wspomniał coś o swojej kochance.
- Ja nie jestem tobą! - wydarła się Shanell w stronę Jamesa i również wstała ze swojego miejsca. - Ja w przeciwieństwie do ciebie nie zdradzam ukochanej osoby!
- O co tutaj kurwa chodzi?! - wtrąciła się Mel.
- Miałaś rację. - powiedziała Shan, która miała wzrok utkwiony w podłogę. - James zdradza cię z Lisą. Widziałam ich w waszym mieszkaniu.
- C-co? - spytała drżącym głosem Melanie, patrząc na swojego chłopaka.
- Mam kochankę, teraz rozumiesz?! - krzyknął James do Mel. - Ma na imię Lisa, ma 18 lat i jest świetna w łóżku. Chcesz wiedzieć coś jeszcze?!
Mel nie umiała wykrztusić z siebie słowa. Patrzyła na wszystkich ze łzami w oczach, aż w końcu wybiegła z mieszkania Shanell. Nikt nie zareagował. Wszyscy byli w szoku. James wziął do ręki butelkę z resztką wódki, która stała na stole, wypił do końca jej zawartość i wyszedł, trzaskając drzwiami.
- Co za chuj... - wykrztusił nagle Dave.
- Dav... wracajmy do domu... - odezwała się Judy, ciągnąc swojego chłopaka za koszulkę. David przytaknął ruchem głowy, obydwoje pożegnali się ze wszystkimi i pojechali do swojego domu. Kilka minut później i reszta towarzystwa również się ulotniła.
Shan poszła do swojej sypialni, a Nick zaczął sprzątać po imprezie. Kiedy skończył, wszedł do pokoju, gdzie Shanell siedziała przed lustrem i zmywała makijaż. Chłopak głośno westchnął i usiadł na łóżku.
- Wiedziałem, że to zły pomysł. - mruknął, ściągając swoją koszulkę.
- O co ci chodzi? Do końca życia mieliśmy się przed nimi kryć jak dzieci z przedszkola przed rodzicami?
- Nie chodzi mi o to! Powiedzieliśmy o tym, wszystko było ok, a ty zaczęłaś coś mówić o kochance Jamesa!
- A nie słyszałeś, co on powiedział?! - krzyknęła dziewczyna, odwracając się do niego. - Nie pozwolę sobie na to, żeby ktoś mówił takie rzeczy na mój temat. Zresztą, ta sprawa dotyczyła też ciebie! Powinieneś był zachować się jak facet i też się odezwać!
- Po co?! Żeby tylko dolewać oliwy do ognia? To jest sprawa Melanie i Jamesa. Sami sobie z tym poradzą, a ty nie powinnaś się wtrącać!
- Mel od lat jest moją przyjaciółką! Wiedziałam o tym, że jej facet ją zdradza i miałam jej o tym nie mówić? Zastanów się!
- Mogłaś to zrobić wcześniej, na osobności, bez świadków wokół! - krzyczał Nick, wymachując rękoma. - Ale nie, po co, lepiej mówić o czymś takim przy wszystkich i spierdolić całą imprezę!
- Czyli według ciebie impreza jest najważniejsza, tak?! - nie dowierzała Shan. - Wiesz co, wyjdź stąd, nie chce mi się na ciebie patrzeć.
- Właśnie miałem zamiar to zrobić. - mruknął, po czym wyszedł z pomieszczenia, trzaskając drzwiami. Shanell zaklęła cicho pod nosem, związała włosy i położyła się do łóżka. Zgasiła lampkę nocną i zakryła się po szyję kołdrą. Chwilę później usłyszała, jak jej chłopak wchodzi do sypialni. Położył się obok dziewczyny, po czym owinął ręce wokół jej talii i przyciągnął ją do siebie.
- Wybacz, poniosło mnie...
- Wiem.
- Gniewasz się jeszcze?
- Tak.
- Shanell, skarbie...
- Ok... - poddała się. - Wybaczam. A teraz przytul mnie i chodźmy spać.
- Jasne. - Nick pocałował ją w ramię, po czym przytulił ją bardziej do siebie i niedługo później zasnęli.

***

- Mam nadzieję, że będzie nam się dobrze pracować. - powiedziała z uśmiechem chłopak, poprawiając swoje dłuższe czarne włosy. - Jesteś przepiękną dziewczyną. Dużo osiągniesz w tej branży.

- Ja również mam taką nadzieję... i... dziękuję za wszystko. - dziewczyna odwzajemniła jego gest i odgarnęła za ucho niesforny kosmyk. Ryan przybliżył się do niej i przytulił ją, a ona zamknęła powieki i wtuliła się w niego. Stali tak przez chwilę bez ruchu, aż w końcu usłyszała, jak ktoś zbiega po stopniach. Otworzyła oczy i spojrzała na schody, jednak mignęły jej tylko długie brązowe włosy.

- O nie... - jęknęła i odsunęła się od chłopaka. - Wybacz mi na chwilę. Cliff! - wydarła się i zbiegła po schodach. Wyszła z budynku i rozejrzała się na ulicy. Szybko dostrzegła go idącego szybkim krokiem w stronę swojego domu. Podbiegła do niego i pociągnęła go za kurtkę. - Wiem, jak to mogło wyglądać, ale...

- Nawet mi się nie tłumacz. - przerwał jej lodowato, nawet na nią nie patrząc.

- Daj mi wszystko wyjaśnić...

- Tutaj nie ma czego wyjaśniać! - krzyknął, zatrzymując się. Spojrzał na nią, a po chwili spuścił wzrok. - Myślałem, że skoro zgodziłaś się iść ze mną na drugą randkę, to coś może z tego być. A teraz widzę, jak na klatce schodowej obściskujesz się z jakimś facetem!

- Ale...

- Kiedy mi zależy na jakiejś dziewczynie i się z nią umawiam, to spotykam się tylko z nią, mam gdzieś wszystkie inne.

- Udało mi się podpisać kontrakt z IMG Models. - oznajmiła mu. - A ten chłopak to Ryan. Ma być moim menadżerem.

- Menadżer?

- Tak. Odprowadzał mnie tylko do domu. Skoro mamy ze sobą pracować to powinniśmy być w dobrych stosunkach, prawda? A oprócz tego od 3 lat ma dziewczynę.

- Nie wiedziałem... - zmieszał się. - Przepraszam cię...

- Kiedy zależy mi na jakimś chłopaku, to spotykam się tylko z nim. Innych facetów mam gdzieś. - powiedziała z uśmiechem. Chłopak odwzajemnił jej gest i przytulił ją do siebie.