Unnamed Fellings - rozdział 1.

Na początek wrzucam coś takiego. To jest dosyć zwariowane opowiadanie, o szkole. :D będzie miało kilka rozdziałów. następne opowiadanie będzie miało w sobie zdecydowanie więcej pikanterii i będzie w typowo rock n' rollowych klimatach.

- Kto to jest? - zapytał Lars widząc chłopaka, którego nie znał.
- Nowy uczeń - odpowiedział James i wziął łyk swojej coli.
- Jason, prawda? - upewnił się Kirk.
- Nie wiem - mruknął Lars, przyglądając się nowemu uczniowi.
Chłopak był szczupły i wysoki. Miał kręcone brązowe włosy i przenikliwe lazurowe oczy. Ponieważ trzymał tackę w obu rękach, szukał miejsca żeby usiąść i zjeść. Spojrzał w lewą stronę i zobaczył wolne krzesło. Zrobił krok w stronę stołu, ale jakiś chłopak położył swój plecak na pustym miejscu. To był swego rodzaju sposób na powiedzenie: "Spierdalaj stąd".
Jason dostał wiadomość i spojrzał w swoją prawą stronę. Zobaczył wolne miejsce przy stole pełnym dziewczyn, które ciągle na niego mrugały i bez przerwy się uśmiechały. Zdegustowany zmarszczył czoło. Kiedy zaczął tracić nadzieję zobaczył chłopaka z dalekiego stołu pokazującego ręką gest, żeby podszedł. Jason spojrzał za siebie, ale nikogo nie widział. Odwrócił się do tego chłopaka i wskazał na siebie palcem. Ten tylko skinął głową, a Jason ruszył w kierunku jego stolika. Kiedy stanął bliżej stołu chłopców, zapach drogich perfum wypełnił jego nos.
- Cześć, usiądź z nami - zaproponował chłopak, który wcześniej go tutaj wołał. Miał falowane brązowe włosy do ramion i duże zielone oczy. Był całkiem przystojny, pomyślał Jason.
- Dzięki, miałem bardzo ciężki... - zaczął Jason, ale chłopak przerwał mu.
- Jestem Lars - powiedział i wyciągnął rękę. Jason uścisnął jego dłoń i spojrzał na jedzenie - To są moi przyjaciele, James... - kontynuował Lars, wskazując wysokiego niebieskookiego blondyna, który siedział po jego lewej stronie. James nie przywitał się, tylko przyglądał się koszulce Jasona z logiem zespołu Black Sabbath - A to jest Kirk - Lars odwrócił się w prawą stronę, do chłopaka z ciemnymi kręconymi włosami. Jego kolor skóry też był ciemniejszy niż reszty chłopaków. Jason zaczął przyglądać się jego twarzy i dostrzegł na jego prawym policzku niewielkiego pieprzyka - A ty jesteś? - zwrócił się Lars do Jasona, unosząc brwi.
- O, przepraszam, jestem Jason Newsted. Trafiłem do tego liceum, bo ja i moja ro...
- Jak miło - powiedział Lars, nie pozwalając mu dokończyć.
Jason przełknął swoje słowa i pomyślał, że nie zaprzyjaźni się z nimi zbyt szybko.
- Kocham twoją bransoletkę - odezwał się nagle James, popijając swoją colę.
- Dziękuję - powiedział nieśmiało Jason.
- Skąd ją masz? - zaciekawił się Kirk.
- Um... nie pamiętam, moja mama kupiła mi ją jakiś czas temu - odpowiedział i spojrzał na swoją kanapkę. Mógł teraz jeść? Był głodny i nic nie jadł przez cały dzień, a chłopcy patrzyli na niego jak na kosmitę - Jakie jest JF Kennedy? - spytał, biorąc mały łyk swojego mleka.
- To jest ok liceum - zaczął Lars - Pokażę ci, z kim masz tutaj do czynienia.
Jason odwrócił się i zobaczył resztę pomieszczenia. Lars wskazał najpierw stolik, przy którym siedziało kilka grubych dziewczyn.
- Nigdy tam nie idź, to są dziewczyny, które jedzą swoje uczucia.
Jason bez słowa skinął głową i wrócił wzrokiem do chłopaków.
- Tam są najgorętsze dziewczyny w szkole. Cheerleaderki. Niektóre są strasznie tępe, ale wyglądają jak boginie - zaśmiał się Lars, wskazując na przedni stolik pełny ładnych szczupłych dziewczyn ubranych w stroje cheerleaderek, pokazujących swoje śnieżnobiałe uśmiechy.
- A to... hej, Jase... - powiedział Lars, widząc, że Jason nie zwraca na niego uwagi. Zaczął machać dłonią przed jego twarzą. Jason spojrzał na niego jak wybudzony z transu - Jak już mówiłem, tam siedzą napalone kurewki z liceum - Lars wskazał na stół, który znajdował się na zewnątrz.
- Nie miej nic wspólnego z tymi facetami - James wskazał stolik - To są maniacy komputerowi, kujony, frajerzy, przegrani... Nazywaj ich jak chcesz - Jason spojrzał na chłopaków w okularach, z przetłuszczonymi włosami, pryszczami na twarzy i koszulami włożonymi głęboko w ich spodnie.
- Jeśli nie chcesz mieć problemów, nie zadzieraj z nimi - powiedział Kirk, wskazując pobliski stół szkolnej drużyny futbolowej. Jason skinął głową, patrząc na chłopaków i ich baseballowe kurtki.
- A co z wami chłopcy? - spytał Jason, biorąc do ręki kanapkę. Chłopaki uśmiechnęli się.
- Zaraz po drużynie piłkarskiej jesteśmy najpopularniejszymi chłopakami w szkole.
- Dużo dziewczyn nas kocha - powiedział James, poprawiając swoje długie blond włosy.
- Szkoda, że my większości nie kochamy - wybuchnął śmiechem Kirk. Jason próbował się śmiać, ale nie znalazł nic śmiesznego - Podoba mi się twoja koszulka.
- Dzięki, ona jest...
- Ale lepiej by wyglądała, gdyby miała inny kolor.
Chłopak zamrugał zdezorientowany i wziął kęs swojej kanapki.
- Chciałbym schudnąć ze 3 kilo - odezwał się Lars.
- Masz rację, jesteś za gruby - poparł go James.
- Zamknij się!
- Pocałuj mnie w dupę.
- Kurwa, po co oni tu idą? - zirytował się Kirk. Jason podniósł wzrok znad kanapki i zobaczył, że Kirk patrzy gdzieś za niego. Odwrócił się i zobaczył grupkę czterech chłopaków podchodzących do ich stolika. Jason próbował przełknąć jedzenie przed ich podejściem, ale tylko udało mu się nim zakrztusić. Czterech chłopaków zatrzymało się przed nim.
- Nie gorszcie tego biednego chłopaka - powiedział wysoki rudowłosy chłopak.
- Odpierdol się, Dave - odpowiedział Lars z pogardą.
- To ty jesteś ten nowy? - zwrócił się Dave do Jasona.
- Mhm, Jason New...
- Nie mów z pełnymi ustami - przerwał mu.
- Ja... - zaczął bronić się Jason, ale Dave przerwał mu po raz kolejny.
- Chodź do nas, nie siedź z nimi. Oni są z miasta przegranych.
- Odpierdol się - odpowiedział Kirk, przewracając oczami.
- Jestem Dave - przedstawił się - To jest David, Marty i Nick - powiedział, pokazując przyjaciół.
- Wspaniale...
- Tak więc, jeśli nie chcesz się nudzić, chodź do nas - zaproponował Dave, odwrócił się i odszedł ze swoją paczką.
- Zapomniałem o nich... - mruknął Lars.
- Ta grupa to chuj, rywal, wróg... - zaczął wymieniać James.
- Są prawie tak popularni jak my - dodał Kirk.
- Kopiują nas - przyłączył się Lars.
- Ten rudy chuj ukradł mi dziewczynę! - oburzył się Kirk.
- Przykro mi... - powiedział Jason.
Nastąpiła chwila ciszy.
- Chcesz dołączyć do naszej grupy? - zapytał James.
- Tak, potrzebujemy kogoś nowego - przytaknął Kirk - Cliff odszedł, bo przeniósł się do innej szkoły i została tylko nasza trójka.
Jason chwilę się zastanawiał.
- Pewnie, dlaczego nie? - odpowiedział, rozkładając się na krześle.
Chłopcy odetchnęli z ulgą. Jason odwrócił głowę i zobaczył jedną z cheerleaderek posyłającą w jego stronę szybkie tajemnicze spojrzenie i delikatny uśmiech.
Chłopak odwzajemnił jej uśmiech i zarumieniony odwrócił się.