Carpe Diem Baby 2 - rozdział 46.

David
Czas mijał naprawdę szybko. Do ślubu mojego i Judy został zaledwie tydzień. Dzisiaj miał się odbyć mój wieczór kawalerski. Szykowałem się razem z Willem od samego rana, bo najpierw mieliśmy jechać na paintball, popołudniu coś zjeść, a wieczorem na kręgle. Judy nie zdradziła mi co ma dzisiaj w planach. Powiedziała jedynie, że wieczorem wychodzi z dziewczynami.
Kiedy kończyliśmy pić kawę i jeść śniadanie, do kuchni weszła zaspana Judy, tylko w mojej koszulce. Wstałem ze swojego miejsca, a ona przytuliła się do mnie. Pocałowałem ją i objąłem w pasie.
- Jak się spało?
- Dobrze. Dzisiaj piękny dzień.
- Jakie masz plany na wieczór?
- Mówiłam, że wychodzę z dziewczynami. - ziewnęła i wzięła sobie kubek, po czym nalała do niego trochę kawy.
- Ale gdzie?
- Do SPA.
- Nudy.
- Lepsze to niż wasz paintball i kręgle.
- No jasne. Lepiej się tarzać w błocie jak świnia, bo to dobre dla skóry. - Will uśmiechnął się ironicznie.
- Zamknij się. - zaśmiała się Judy i napiła się.
- Judy, w czwartek będziesz musiała odebrać moich rodziców z lotniska. Ja jeszcze będę w pracy.
- Cholera, jak my się pomieścimy...
- Ty pójdziesz do Masona, a ja na kanapę. Will spierdala do twoich rodziców. Dobrze, że mieszkają w Los Angeles.
Usłyszeliśmy dźwięk domofonu. Dopiłem szybko kawę i pocałowałem moją narzeczoną.
- Idziemy już, to pewnie Dave.
- Miłego dnia.
- Nawzajem. Nie zaśnij podczas kąpieli w leczniczym gównie. - William wybuchnął śmiechem.
- Chuj z ciebie. Będziemy się świetnie bawić.
- Zobaczymy.
Domofon zadzwonił po raz kolejny, więc szybko wyszliśmy z mieszkania i zeszliśmy na dół, gdzie czekał już na nas Mustaine.

Judy
Spojrzałam po raz kolejny na swoje odbicie w lustrze i poprawiłam swoją krótką, obcisłą, czarną hiszpankę. W momencie, kiedy przeczesywałam palcami włosy, winda zatrzymała się. Wyszłam z niej i ruszyłam w stronę jednego z apartamentów hotelu The Ritz-Carlton. Kiedy stanęłam pod drzwiami numer sto trzynaście, zapukałam. Otworzyła Mel.
- Nareszcie. Co tak długo?
Weszłam do środka i przywitałyśmy się. Miała na sobie krótką, dopasowaną, czarną sukienkę z prześwitami i długimi rękawami. Weszłyśmy dalej, do pokoju, gdzie siedziała Diana wraz z Abigail, które od razu wstały, żeby się przywitać.
Abi miała na sobie dopasowaną cekinową sukienkę z głębokim dekoltem i długimi rękawami, a Diana obcisłą czerwoną sukienkę na ramiączkach. Po chwili z łazienki wyszła też Shanell, która miała na sobie obcisłą czarną sukienkę z wycięciami. Poprawiła włosy i spojrzała na mnie.
- W końcu jesteśmy w komplecie! - krzyknęła i objęła mnie ramieniem. - Mel, nie ma na co czekać. Czyń honory.
Melanie wyciągnęła butelkę szampana z wiaderka z lodem. Otworzyła go, a korek wystrzelił z wielkim hukiem.
- Uwielbiam to robić! - zaśmiała się i nalała alkohol do kieliszków. Wszystkie, oprócz Diany, wzięłyśmy kieliszki do rąk.
- Skoro już szampan jest otwarty, chciałam wam o czymś powiedzieć. - uśmiechnęła się i spojrzała na nas błyszczącymi oczami. - Jestem w ciąży.
- O cholera. Czyli ten lekko zaokrąglony brzuch to nie dobry obiad? - spytała Melanie. Diana pokręciła głową.
- To już piętnasty tydzień. Wiem od lutego, ale nie mówiłam o tym nikomu. Lekarz powiedział, że wszystko jest w porządku i nie mam się już czym martwić. Za tydzień znowu mam wizytę i mam nadzieję, że poznam płeć.
- Doczekaliśmy czasów, kiedy na świecie pojawi się mały Mustaine. Chyba już wszystko w życiu widziałyśmy. - zaśmiałam się.
- Gratulacje! - Abigail objęła Dianę ramieniem. - Dave niczego się nie domyśla?
- To jest facet. Nic nie zauważył. Ale muszę mu w końcu powiedzieć, bo już powoli widać zaokrąglony brzuch. - zaśmiała się.
- Więc wznieśmy toast. - Shanell podniosła kieliszek do góry. - Za małego Mustaine'a i najlepszą noc w twoim życiu. - puściła do mnie oczko. Napiłyśmy się i usiadłyśmy na miękkich puchatych poduszkach. Shanell usiadła na plastikowym wiszącym fotelu i dopiła do końca swojego szampana.
- Co powiedziałyście chłopakom? Że gdzie się wybieramy?
- Do SPA, tak jak kazałaś. - powiedziałam.
- To dobrze. To co się dzieje w apartamencie hotelu Ritz, zostaje w hotelu Ritz. Więc... Jemy tort, pijemy do końca szampana i idziemy do klubu?
- Jasne. - odpowiedziałyśmy zgodnie.
Razem z Mel przyniosły tort i talerze. Dopiłyśmy szampana i zrobiłyśmy sobie jeszcze po jednym drinku, zaczęłyśmy jeść i plotkować.
- Będziesz mieć nazwisko Davida? - spytała Abigail.
- Jasne! Ma piękne skandynawskie nazwisko, nasze dzieci tak się nazywają. Na początku pewnie ciężko będzie mi się przyzwyczaić. Przez prawie dwadzieścia osiem lat podpisywałam się nazwiskiem Harris, a teraz nagle Ellefson.
- Ja nie przyjmę nazwiska Nicka. - wtrąciła się Shan.
- Dlaczego?
- Jest okropne. Zresztą, wszyscy znają Shanell Evans. Jakbym nie miała wyrobionego swojego nazwiska to może bym je przyjęła, a tak to nie.
- Diana, a ty zostaniesz panią Mustaine?
- Pewnie. Według mnie to oczywiste, że żona przyjmuje nazwisko męża. W dodatku Dave ma francuskie nazwisko, a ja dobrze mówię po francusku i kocham ten kraj. Chciałabym kiedyś mieszkać w Nicei.
- Oszalałyście. - Shanell pokręciła głową. Diana podeszła do ogromnych okien i spojrzała na panoramę nocnego miasta.
- Patrzcie, tu zaraz obok jest hotel Marriott. Dave pierwszy raz spotkał się tam ze swoim ojcem w restaur...
Przerwało jej pukanie do drzwi.
- To pewnie ktoś z obsługi hotelu. - Shanell wstała ze swojego i poszła otworzyć. Abi wzięła pustą butelkę po szampanie, żeby ją wyrzucić.
- Dobry wieczór. Pani wynajmuje ten apartament? - dobiegł nas męski głos.
- Tak.
- Jak pani na imię?
- Shanell.
- Proszę się cofnąć.
Spojrzałyśmy ze zdziwieniem na siebie, a Abigail poszła zobaczyć co się dzieje.
- Obsługa hotelu skarży się na hałas i libację nieletnich. Panie ukończyły dwadzieścia jeden lat? Muszę poprosić o dowody. Panie pozwolą za mną.
Nagle do pokoju weszło dwóch policjantów, a za nimi Shan i Abi. Wszystkie trochę się zaniepokoiłyśmy.
- A tutaj wszyscy mają dwadzieścia jeden lat?
- Tak.
- Pani raczej nie. - jeden z nich spojrzał na mnie. - Kiedy ma pani urodziny?
- Trzeciego lipca. Dwudzieste ósme...
- Czyżby? Ręce na ścianę proszę.
Wstałam bez słowa i powoli położyłam dłonie na ścianie.
- Wszyscy siadają, to trochę potrwa. - oznajmił drugi policjant.
- Proszę rozstawić nogi. - powiedział ten pierwszy i położył dłonie na moich biodrach. Wstrzymałam oddech. Nigdy wcześniej nie byłam przeszukiwana przez policję.
- Nie ma pani przy sobie żadnego niebezpiecznego narzędzia? - spytał.
- Nie.
- To dobrze. Bo ja takie posiadam.
Usłyszałam krzyk dziewczyn i odwróciłam się, gdzie zobaczyłam rozbierających się policjantów, a raczej striptizerów. Spojrzałam zszokowana i wybuchnęłam śmiechem. Ten, który próbował mnie wcześniej obszukać, wziął mnie na ręce i posadził na krzesełku. Popatrzyłam na Shanell, która stała pod ścianą i uśmiechała się pod nosem. Mogłam spodziewać się tego, że to było właśnie jej dzieło.
Zapowiadała się najlepsza i najweselsza noc w życiu pani Harris.

David
- Nigdy więcej nie pójdę z wami na paintball. - powiedział James, siadając na wolnym miejscu. Dave rzucił kulą, zbił wszystkie kręgle i spojrzał z zadowoleniem na Hetfielda.
- Przecież było fajnie.
- Strzeliłeś mi z paintballa prosto w jaja! Byłem z tobą w drużynie!
- Myślałem, że to Jason. Junior, twoja kolej.
Wstałem i wziąłem wolną kulę. Rzuciłem, jednak nie zbiłem trzech kręgli. Przeklnąłem pod nosem i wziąłem następną.
- Ciekawe co dziewczyny robią. - pomyślał głośno Mustaine.
- Taplają się w gównie albo robią sobie maseczki z błota. - powiedział Will.
- Co ty masz z tym gównem w SPA? - spytałem, odwracając się do niego.
- Tylko z tym mi się to kojarzy. Zresztą, kto w wieczór panieński idzie do SPA? Żałosne.
Pokręciłem głową i rzuciłem kulą, która poturlała się po torze i zbiła resztę kręgli. Uśmiechnąłem się i usiadłem obok Nicka, który dokończył pić swojego drinka i od razu przysunął do siebie szklankę z drugim.
- Wszystko ok? - uniosłem brew.
- Jasne. Twoje zdrowie. - uśmiechnął się, po czym wypił całą szklankę na dwa łyki.
- Kirk, teraz ty! - krzyknął James.
Spojrzałem na Kirka, który wziął kulę i podszedł do swojego toru. Dave bez słowa stanął z boku i obserwował go. Kirk zamachnął się i chciał rzucić, jednak poślizgnął się i przewrócił się na plecy. Dave wybuchnął śmiechem, a William podszedł do niego i pomógł mu wstać.
- Wszystko dobrze? - spytał.
- Tak. - wstał powoli.
- Dzwonić po karetkę? - Dave uśmiechnął się ironicznie.
- Nie ma takiej potrzeby!
- Halo, pogotowie?! - zawołał Dave. - Proszę dać mojemu koledze zastrzyk przeciw spierdoleniu.
- Daj mu już spokój. - James stanął w obronie kolegi z zespołu.
- Ale źle mówię?! I się dziwi, że każda laska go unika, oprócz siostry. A nie, ona woli Marty'ego.
Marty, który stał za Kirkiem zaczął ostro gestykulować i pokazywać Dave'owi, żeby się zamknął. Mustaine tylko machnął ręką.
- O co chodzi? - spytał Kirk.
- O to, że Marty tak sobie ustawia grafik pracy jak przejeżdża twoja siostra, żeby mógł być z nią sam na sam.
- I co?
- I się ruchają.
Kirk spojrzał zszokowany na Marty'ego.
- Co?! Mówiłeś, że wychodzicie razem na miasto albo gracie na gitarze!
- Twoja siostra gra co najwyżej na jego flecie. - oznajmił Dave.
- Marty! - Kirk popatrzył na niego z żalem.
- Ale... Ehh. No dobra. Coś jest między mną a twoją siostrą.
- Moja siostra nie może z tobą być! Jesteś taki sam jak Dave! W dodatku miałeś rzężączkę!
- Wyleczyłem ją!
- Tylko ją zranisz! Ona ma uczucia w porównaniu do ciebie!
- Kocham ją.
Kirk wydarł się i wyszedł z kręgielni, a Marty spojrzał wrogo na Dave'a.
- No i co zrobiłeś?! - krzyknął do niego, po czym od razu wybiegł za Kirkiem.

Shanell
- Nie mogę uwierzyć, że znacie tych kolesi! - powiedziała Judy, kiedy szłyśmy do klubu.
- Ten striptizer, który chciał cię obszukać a później się przed tobą rozbierał chodził do tego samego liceum co ja i Shan. - oznajmiła Melanie. - Nawet nie wiedziałyśmy, że robi taką karierę. Shanell przez przypadek go spotkała i pochwalił się jej, a ona od razu: "hej, może przyjdziesz na wieczór panieński mojej przyjaciółki?".
- David dostanie szału jak się dowie. - zaśmiała się.
- Nic mu przecież nie powiemy.
Kiedy byłyśmy na miejscu, weszłyśmy do klubu i od razu usiadłyśmy przy naszym zarezerwowanym stoliku.
- Diana, nie możesz z nami w pełni świętować, więc czego się napijesz? - spytała Mel, wieszając swoją torebkę na oparciu krzesełka.
- Chcę butelkę Sprite, soku pomarańczowego, jedną puszkę coli i wodę arbuzową.
Chwilę później podeszła do nas młoda kelnerka, żeby przyjąć zamówienie.
- Jedną szklankę, butelkę Sprite, butelkę soku pomarańczowego, puszkę coli, wodę arbuzową i cztery razy Mojito. Na razie wystarczy. - powiedziałam głośno i odwróciłam się z powrotem do dziewczyn, a kelnerka zapisała coś szybko i odeszła. Diana wyciągnęła aparat z torebki i poprosiła jakiegoś kolesia przechodzącego obok, żeby zrobił nam zdjęcie.
Czas w klubie leciał nam naprawdę szybko, wszystkie się dobrze bawiłyśmy, nawet Diana, która nie mogła z nami pić. Kiedy już trochę wstawiona siedziałam przy stoliku i patrzyłam na kostki lodu w mojej szklance, dostrzegłam niedaleko mnie Franka i Charliego. Frank szybko mnie zauważył i podszedł do mnie.
- Shanell! Cześć.
- Cześć. - uśmiechnęłam się i wstałam ze swojego miejsca. Przytulił mnie, a po chwili odsunął się i przyjrzał mi się.
- Wyglądasz jak bogini.
- Zawsze tak wyglądam.
- No tak. - zaśmiał się.
- Cześć Charlie. - skinęłam na niego ręką. Charlie uśmiechnął się i pomachał mi.
- Dawno się nie widzieliśmy. Jesteś sama? - spytał Frank.
- Nie, z dziewczynami. Judy ma wieczór panieński.
- Za tydzień będziemy się razem bawić na jej weselu. A na twoim kiedy?
- Mam nadzieję, że niedługo. - wystawiłam lewą rękę w jego stronę, żeby pokazać mu mój pierścionek zaręczynowy.
- Gratuluję.
- Dzięki.
- Mogę ci postawić drinka?
- Jasne. A później ja tobie.
Nagle poczułam, jak ktoś łapie mnie za ramiona. Odwróciłam się i zobaczyłam za sobą Mel.
- Frankie, nie podrywaj mojej przyjaciółki.
- Miałem zamiar ją upić. Na oko jeszcze ze dwa drinki. - puścił mi oczko.
- Możesz ze mną zatańczyć.
- Ja nie umiem. Ale Charlie bardzo chętnie.
- Nie, ja... - zaczął, jednak Melanie nie pozwoliła mu dokończyć. Pociągnęła go za rękę.
- Nie przyjmuję odmowy! - krzyknęła i zaciągnęła go na parkiet. Frank znowu spojrzał na mnie.
- Czego się napijesz?
- Bellini. Pójdę już do stolika.
Kiwnął głową i poszedł w stronę baru, a ja wróciłam na swoje miejsce. Usiadłam i wzięłam głęboki oddech. Frank przyszedł kilka minut później. Postawił przede mną drinka i usiadł naprzeciwko. Uśmiechnęłam się lekko i napiłam się.
Zaczęliśmy rozmawiać, trochę wspominaliśmy. Dziewczyny bawiły się z Charliem i jakimś facetem, którego widziałam pierwszy raz na oczy. Westchnęłam cicho i dopiłam swojego drinka.
- Wszystko ok? - spytał Frank.
- Tak.
- Hej, znamy się tyle lat. Widzę, że jesteś smutna. - położył swoją dłoń na mojej.
- Jest w porządku. Naprawdę. - uśmiechnęłam się blado.
- Chodź, zatańczymy.
Wstał i pociągnął mnie za rękę.
- Przecież ty nie umiesz tańczyć! - krzyknęłam za nim.
- Nauczę się.
Akurat puścili jakąś wolną piosenkę. Przyciągnął mnie do siebie i rękami objął mnie w talii. Podniosłam głowę do góry.
- Musiałabym stanąć na palcach żeby cię pocałować.
- Mi zaraz coś innego stanie.
Wybuchnęłam śmiechem i przytuliłam się do niego.
Kiedy piosenka się skończyła, przeprosiłam go i poszłam szybko do łazienki. Przed lustrem zobaczyłam Dianę i Abigail.
- O, znalazłaś się. - powiedziała Diana, chowając szminkę do torebki.
- Co robiliście z Frankiem? - Abi spojrzała na mnie.
- Postawił mi drinka i rozmawialiśmy. - wzruszyłam ramionami i odkręciłam kran, żeby umyć ręce.
- Idziemy za chwilę do innego klubu.
- Wezmę tylko swoją torebkę.
Wytarłam dłonie i wyszłam z toalety. Wzięłam torebkę, pożegnałam się z Frankiem, znalazłam resztę dziewczyn i wyszłyśmy z klubu. Poszłyśmy do lokalu, który był dwie ulice dalej, jednak nie siedziałyśmy tam długo. Wypiłyśmy po jeszcze jednym drinku, potańczyłyśmy i wróciłyśmy do naszego apartamentu w hotelu.